Η πολύτιμη προσφορά των αδελφών Λοϊζίδη [Λοΐζου, Σάββα και Σωκράτη] στο ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
-Οι τρεις Κύπριοι αδελφοί Λοΐζος, Σάββας και Σωκράτης Λοϊζίδης κατάγοντας από το χωριό Δίκωμο της επαρχίας Κερύνειας. Ο πρώτος από τους αδελφός, ο Λοΐζος, εφονεύθη υπό των Βρεττανών εις ηλικίαν 26 ετών, κατά την εξέγερσην του Οκτωβρίου του 1931, όταν στρατιώτες είχαν εισβάλει στην οικίαν τους αναζητούντες προς σύλληψιν τον αδελφόν τους, δικηγόρον Σάββαν Λοϊζίδη, μέλος της ΕΡΕΚ. Ο Λοΐζοςτους επιτέθηκε με γυμνά χέρια και τραυμάτησε τρεις από αυτούς προτού καταπέσει νεκρός και χτυπημένος στο κεφάλι από τις Βρεττανικές σφαίρες. Το άψυχο σώμα του ρίχτηκε στην θάλασσα και εντοπίστηκε την επομένη. Οι Βρεττανοί δεν επέτρεψαν να γίνει η κηδεία αλλά τον έθαψαν οι ίδιο.
-Ο Σάββας Λοϊζίδης, ήταν βασικό μέλος της ΕΡΕΚ και μάλιστα ήταν εξ εκείνων που πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα αφού υπέγραψαν και δημοσίευσαν τις προγραμματικές αρχές της «Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσες Κύπρου», της οργάνωσης που είχε συσταθή πριν απο ελάχιστες μονο μέρες. Ο Σάββας Λοϊζίδης αναζητήθη αμέσως από τις κατοχικές αρχές και εξορίστη στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, ο Σάββας Λοϊζίδης πρωτοστάτησε εις όλας τας ενέργειας υπέρ της Κύπρου για 40 χρόνια έχοντας εκλεγή ακόμη και Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
-Ο Σωκράτης Λοϊζίδης ήταν ακόμη μαθητής κατά την εξέγερηση του 1931 και έτσι απέφυγε την σύλληψη και την εξορία. Εγινε δικηγόρος και Γενικός Γραμματέας της ΠΕΚ, του αγροτικού κινήματος της Κύπρου. Αργότερα όμως λόγω της έντονης εμπλοκής του στο Ενωτικό Δημοψήφισμα του Ιανουαρίου του 1950 θα εξοριστή τελικά και αυτός. Στην Ελλάδα, μαζί με τον αδελφό του θα πρωτοστατίσουν και πάλι στην δημιουργία της Επιτροπής Αγωνος της Κύπρου δια την Ενωση επιλέγοντας προσεκτικά και τα άλλα μέλη. Τα αδέλφια Λοϊζίδη θα προετοιμάσουν μαζί και τα άλλα μέλη μυστικά τον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο Σωκράτης Λοϊζίδης θα ταξιδεύσει εκ νέου στην Κύπρο με το πλοιάριο ΣΕΙΡΗΝ, που μετέφερε νέα παρτίδα οπλισμού, οι αρχές όμως που είχαν πληροφορίες, τους ανέμεναν. Οι Βρεττανοί δεν βρήκαν τον πλήρη οπλισμό αφού είχε ριχτή στη θάλασσα όμως πάνω του – του Σωκράτη- βρέθηκαν φυλλάδια της ΕΡΕΚ και έτσι φυλακίστηκε επί τέσσερα και πλέον έτη μέχρι τη λήξη του Αγώνος.
Κύρου, Αλέξης (Αθήνα 1901 – 1966). Διπλωμάτης, υιός του Ε/κ εκδότη της ΕΣΤΤΙΑΣ, ΑΔΩΝΙΣ ΚΥΡΟΥ. Χρημάτισε υποπρόξενος στην Κωνσταντινούπολη (1928-29) και πρόξενος στη Λευκωσία (1930- 22 Οκτ. 1931). Ανακλήθηκε στην Αθήνα έπειτα από απαίτηση των βρετανικών αρχών κατοχής της Κύπρου επειδή «προέβαλλε περισσότερον του πρέπον την Ελληνικήν Σημαίαν«. Ο Κύρου εκδιώχθηκε την επομένη των Οκτωβριανών και κατηγορήθηκε αδίκως από τον Αγγλόφιλο Ελ. Βενιζέλο σαν υποκινητή της εξέγερσης.
Διετέλεσε ακόμα γραμματέας της πρεσβείας στο Βερολίνο (1932-36), γραμματέέας της πρεσβείας Βελιγραδίου (1937-39), αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην επιτροπή έρευνας του Συμβουλίου Ασφαλείας (1947) και μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ (1947-53). Το 1954 έγινε γενικός διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών και αργότερα πρεσβευτής στη Στοκχόλμη (1956-60). Χρημάτισε πληρεξούσιος υπουργός β’ τάξης (1959) και το 1964 τοποθετήθηκε πρεσβευτής στη Βόνη (τότε, Δυτική Γερμανία). Έλαβε μέρος στις εννέα πρώτες γενικές συνελεύσεις του ΟΗΕ. Έργα του: Ελλήνων εσωτερική πολιτική (1955, βραβείο Ακαδημίας Αθηνών) και Οι βαλκανικοί γείτονές μας (1962).
Ιδιοκτήτης και εκδότης εφημερίδων, φυσικομαθηματικός, δημοσιογράφος, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Γεννήθηκε το 1898 στην Αθήνα και πέθανε στις 13 Οκτωβρίου 1950 στο Παρίσι- Πατέρας του ήταν ο Κυπριακής καταγωγής εκδότης Άδωνις Κύρου, ιδιοκτήτης της Αθηναϊκής εφημερίδος «Εστία». Ο Αχιλλέας Κύρου φοίτησε στο Φυσικομαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως τον απορρόφησε η δημοσιογραφία και το 1918 ανέλαβε, από κοινού με τον αδερφό του Κύρο, τη διεύθυνση της εφημερίδας «Εστία», ως διάδοχοι του πατέρα τους. Η πολιτική της εφημερίδας διατήρησε το συντηρητικό φιλοβασιλικό προσανατολισμό της αλλά και την πολιτική της για πλήρη ενημέρωση του πολίτη, με αποτέλεσμα οι εκδότες της να αντιμετωπίσουν προβλήματα με τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις. Η εφημερίδα έκλεισε τρεις φορές, αρχικά το 1916, όταν η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου απαγόρευσε την συνέχιση της εκδόσεως της μέχρι τις 15 Μαρτίου του 1917, στο κίνημα του 1922, την περίοδο της δίκης, της καταδίκης και της εκτελέσεως των Έξι και δύο φορές στη διάρκεια της δικτατορίας του Θεόδωρου Παγκάλου.
Το 1941, με την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Αθήνα, ο Κύρου παραιτήθηκε από τη διεύθυνση της εφημερίδος. Τον Αύγουστο του 1941, συμμετείχε ως μέλος στην «ελληνική αντιστασιακή επιτροπή», η οποία απέστειλε έγγραφες συστάσεις στους Βρετανούς συμμάχους σχετικά με τον αποκλεισμό της Ελλάδος. Το μήνυμα συνυπέγραφαν -εκτός από τον Κύρου- οι στρατηγοί Θ. Μανέτας και Μ. Δράκος, ο τέως αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος και ο Ιωάννης Πολίτης, πρώην πρεσβευτής της Ελλάδος στη Ρώμη, ως «πολιτικός καθοδηγητής». Κατά τη διάρκεια της κατοχής ο Κύρου αναμείχθηκε στον παράνομο Τύπο και μαζί με τον Πηνιάτογλου, εξέδιδαν στη διάρκειά της αλλά συνέχισαν και μετά, την εφημερίδα «Ελληνικόν Αίμα». Ήταν μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της αντιστασιακής οργανώσεως «Εθνικό Κομιτάτο», όπως και ο δημοσιογράφος Γεώργιος Κάρτερ, η οποία συνεργάστηκε στη διάρκεια της κατοχής με όλες σχεδόν τις οργανώσεις αντιστάσεως εσωτερικού, και συνέβαλε στην ενίσχυση των Εθνικών ανταρτικών ομάδων του Ναπολέοντα Ζέρβα, του Δημητρίου Ψαρρού και άλλων. Για τη συμμετοχή και τη δράση του στην Εθνική Αντίσταση συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Ιταλούς. στις φυλακές της Καλλιθέας.
Το όνομα του περιλαμβάνεται σε εκείνα των μελών και χρηματοδοτών και της αντιστασιακής αντικομμουνιστικής οργανώσεως «Χ» του αντισυνταγματάρχ Γεωργίου Γρίβα. Ο Γρίβας στα Απομνημονεύματά του αναφέρει ακόμη ότι οι πρώτες σκέψεις για τη διεξαγωγή στην Κύπρο ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα γίνονταν στην Αθήνα μεταξύ του ιδίου, του Αχιλλέα Κύρου και άλλων, από τον Ιούνη του 1948.
Ήταν παντρεμένος και γιος του ήταν ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου Άδωνις Α. Κύρου, που έζησε για πολλά χρόνια στο Παρίσι, όπου κατέφυγε μετά τη δολοφονία του εθνικιστή φοιτητή Κίτσου Μαλτέζου, ενώ κόρη του ήταν η Δανάη Κύρου-Σωσσίδη, σύζυγος του διπλωμάτη Ιωάννη Σωσσίδη.
Ο Άδωνις Κύρου (αρχικό όνομα: Άδωνης Ιωαννίδης, υπήρξε Ελληνοκύπριος εκδότης.Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1872 και πέθανε στην Αθήνα το 1918. Μετά το πέρας των εγκύκλιων σπουδών του στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κύπρο, παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ ταυτόχρονα εισήλθε στη δημοσιογραφία. Δημοσίευσε τα πρώτα του άρθρα και χρονογραφήματα στην εφημερίδα Σκριπ και Ακρόπολη, αν και και κατά καιρούς έγραφε στην κυπριακή εφημερίδα Πατρίς του θείου του Αχιλλέα Λιασίδη. Από το 1898 υπήρξε συνεκδότης της εφημερίδας Εστία μαζί με τον Σπύρο Δάσιο, ενώ το 1900 η εφημερίδα πέρασε στα χέρια του καθ’ολοκληρία. Μετά τον θάνατό του, την έκδοση της εφημερίδας ανέλαβαν οι γυιοί του Αχιλλέας Κύρου και Κύρος Κύρου.
Η ιστορία της Εστίας
Το 1894, όταν ιδρύθηκε στην Αθήνα, ξεκίνησε η έκδοσή της ως εβδομαδιαίο λογοτεχνικό περιοδικό με το όνομα Εστία, το οποίο και διεύθυνε ο Παύλος Διομήδης. Τον ίδιο χρόνο όμως ο Διομήδης το εκχώρησε στον ποιητή Γεώργιο Δροσίνη ο οποίος και το μετέτρεψε από περιοδικό σε ημερήσια εφημερίδα. Το 1898 ο Δροσίνης τη μεταβίβασε στους Σπύρο Δάσιο και Άδωνη Κύρου. Το 1900, η διεύθυνση της εφημερίδας περιήλθε αποκλειστικά στον Κύρου, ο οποίος και τη μετέτρεψε σε πολιτική ημερήσια εφημερίδα. Μετά το θάνατό του Άδωνη Κύρου, το 1918, η εφημερίδα περιήλθε στους γιους του, Αχιλλέα Α. Κύρου και Κύρο Α. Κύρου.
Το 1916 και για 5 μήνες υποχρεώθηκε να διακόψει την κυκλοφορία της, όταν καταστράφηκαν τα πιεστήριά της, επανακυκλοφόρησε στις 15 Μαρτίου του 1917. Στην επανάσταση του 1922 διατάχθηκε η παύση της, αλλά στη συνέχεια επανεκδόθηκε. Στη δικτατορία του Παγκάλου διακόπηκε η κυκλοφορία της δύο φορές. Τέλος, η Εστία διέκοψε αυτοβούλως την κυκλοφορία της από το καλοκαίρι του 1941 έως την απελευθέρωση· αργότερα ο Αχιλλέας Α. Κύρου φυλακίστηκε από του Ιταλούς για τη συμμετοχή του στην εθνική αντίσταση.
Στις 31 Μαρτίου1997, η εφημερίδα προχώρησε σε εκσυγχρονισμό της εμφάνισής της. Εγκατέλειψε τη λινοτυπία και την εκτύπωση σε πιεστήριο, και άλλαξε την ανάποδη σελιδοποίησή της (μέχρι τότε εκδιδόταν με τη ράχη δεξιά). Η αλλαγή της εμφάνισής της έγινε θετικά δεκτή από το αναγνωστικό της κοινό.
Ο Γεώργιος Χατζηκωστής είναι Κύπριος φιλόλογος, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Κάτω Πάφο το 1936. Φοίτησε για ένα χρόνο (1947-1948) στο Γυμνάσιο Μόρφου και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γυμνάσιο Πάφου (1948-1953). Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1953-1958) με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.). Κατά τη διάρκεια των σπουδών του διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου της Εθνικής Φοιτητικής Ενώσεως Κυπρίων (ΕΦΕΚ) και μετέσχε ενεργώς σε όλες τις δραστηριότητες της που είχαν σχέση με τον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου. Αργότερα (1970-1971), με υποτροφία της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στα παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο του Nottingham (Αγγλία), από το οποίο πήρε Diploma in Education. Κατά την περίοδο αυτή υπηρέτησε ως γραμματέας της εφορείας του ελληνικού σχολείου της πόλης του Nottingham. To 1974 και το 1978 παρακολούθησε θερινά μαθήματα ιταλικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Perugia στην Ιταλία, ως υπότροφος της Ιταλικής κυβέρνησης.
Από το 1958 ως το 1996 υπηρέτησε σε σχολεία μέσης εκπαίδευσης της Κύπρου ως καθηγητής, υποδιευθυντής και γυμνασιάρχης-λυκειάρχης. Υπήρξε μέλος των διοικητικών συμβουλίων εκπαιδευτικών οργανώσεων, πνευματικών σωματείων και επιστημονικών εταιρειών της Κύπρου. Έγραψε μελέτες και δοκίμια σε θέματα ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, βιογραφίες, συνέταξε ανθολογίες και ασχολήθηκε με τη λαογραφία, την ιστορία και τη λογοτεχνική κριτική. Έγραψε στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους το Κεφάλαιο για την Ρωμαιοκρατία στην Κύπρο. Είναι για δεκαετίες τακτικός συνεργάτης του περιοδικού Πνευματική Κύπρος, όπου δημοσίευσε μεγάλο μέρος των εργασιών του. Συνεργάστηκε με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου και με το περιοδικό Λαογραφική Κύπρος, του οποίου διετέλεσε μέλος της εκδοτικής ομάδας. Είναι ένας από τους βασικούς συντάκτες της Μεγάλης Κυπριακής Εγκυκλοπαίδειας, στην οποία έγραψε εκατοντάδες λήμματα.
Το μεγαλύτερο μέρος του συγγραφικού του έργου, συγκεντρωμένο σε περισσότερο από 40 βιβλία, αποτελείται από δοκίμια, μελέτες, λογοτεχνικές κριτικές, ιστορικά, χρονικά και βιογραφικά έργα, καθώς και ανθολογίες, μεταφράσεις και σχολικά. Σε περιοδικά και εφημερίδες βρίσκονται ακόμη εκατοντάδες δημοσιεύματά του και 125 περίπου βιβλιοκρισίες. Εκτός από την μετάφραση από τα αγγλικά του βιβλίου Η φύση και η ανάπτυξη του Δράματος, μετέφρασε από τα ιταλικά τέσσερα βιβλία λογοτεχνίας και συνέταξε, σε μετάφραση, ανθολογία ιταλικής ποίησης. Επίσης αξιόλογο έργο του Γεωργίου Χατζηκωστή είναι η συγκέντρωση, μελέτη και έκδοση σε τρεις τόμους του ιδιαίτερα σημαντικού Αρχείου του λογίου και αγωνιστή Ροδίωνος Π. Γεωργιάδη (έκδοση Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου, Λευκωσία, 2008).
Για την προσφορά του στα γράμματα και την εκπαίδευση ο Γεώργιος Ν. Χατζηκωστής τιμήθηκε από τον Ελληνικό Πνευματικό Όμιλο Κύπρου με το Βραβείο Γραμμάτων, από τον Δήμο Ερμούπολης Σύρου και το υπουργείο Παιδείας Κύπρου για το εκπαιδευτικό του έργο, από το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ για τη διατήρηση της μνήμης και την προβολή του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα του 1955, από την ιταλική κυβέρνηση για την προβολή της ιταλικής λογοτεχνίας και πολιτισμού, από την Οργάνωση Ελλήνων Λειτουργών Μέσης Εκπαιδεύσεως Κύπρου για τη συνολική του προσφορά στην πολιτιστική ανάπτυξη της Κύπρου και από τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Κύπρου «Στασίνος» για την προσφορά του στην ελληνική Παιδεία και τη Φιλολογία. Ο Γεώργιος Χατζηκωστής είναι αδελφός του Κωστή Χατζηκωστή, ιδρυτή και προέδρου του συγκροτήματος ΔΙΑΣ.
Εργογραφία
Δοκίμια, μελέτες, λογοτεχνική κριτική
1. ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΣΤΗΝΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ (1969)
2. ΤΟ ΓΝΩΜΟΛΟΓΙΚΟ-ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΤΟΝ ΛΥΡΙΚΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΗ (1970)
3. ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ (1970)
4. ΜΕ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟ ΣΠΑΘΙ – Ἀγῶνες τῶν Λογίων τῆς δουλείας γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ Ἔθνους (1971)
5. Η ΧΑΜΕΝΗ ΕΔΕΜ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΟΡΓΟΝΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗ ΜΥΡΙΒΗΛΗ (1972, 1992)
6. ΦΩΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑΣ – Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΕΦΕΡΗ (μὲ εἰκονογράφηση Ἀνδρέα Λαδόμματου (1972, 2011)
Και όμως την περίοδο του επικού τετραετούς ένοπλου Αγώνα της ΕΟΚΑ κατά τα έτη 1955-1959, οι αγνοί και άδολοι αριστεροί πατριώτες όχι απλώς δεν υπάκουσαν και συνεφώνησαν με την ηγεσία τους αλλά όπως προκύπτει με προκήρυξη τους διεφώνησαν με την αντιεθνική και προδοτική πολιτική που ακολουθούσε η ξενοκίνητη ηγεσία του ΑΚΕΛ. Ως γνωστόν πολλοί αριστεροί βοήθησαν την Οργάνωση ενώ κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί αναμφίβολα, η θυσία του ήρωας της ΕΟΚΑ Χρίστου Κκέλη, ο οποίος ήταν αριστερός. Ειδικά όμως κατά το έτος 1958 -για το οποίο έχουν λεχθή τερατώδη ψεύδη- αδιάψευτη μαρτυρία αποτελεί η δημιουργία της «Οργάνωσις Αριστερών Εθνικοφρόνων» που αποτελείτο κατά βάση από αποσκιρτίσναντα Ακελικά στελέχη.
Η Ο.Α.Ε. με δύο προκηρύξεις της, καλούσε όλο τον λαό και ειδικά τους Αριστερούς να αγωνιστούν και αυτοι κατά των Άγγλων κατακτητών, καταγγέλοντας συνάμα και την απαράδεκτη στάση της ηγεσίας του ΑΚΕΛ.
Συγκεκριμένα στις 18 Φεβρουαρίου 1958 έλεγαν:
«Αριστεροί πατριώτες,
Μέσα σε τούτη την κρίσιμη καμπή του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα, με τους Άγγλους να αγωνιούν να διασπάσουν τις δυνάμεις του ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ λαού, με το λαϊκό κίνημα γονατισμένο κάτω από το βάρος της προδοσίας μιας ανάξιας ηγεσίας, ξεκινά η ανάγκη της οργανωτικής συσπείρωσης των υγιών αριστερών πατριωτικών δυνάμεων του Κυπριακού λαού. Τώρα είναι καιρός να επικοινωνήσουμε μαζί σας, ν’ ανταλλάξουμε σκέψεις και συμπεράσματα και να προχωρήσουμε στην εφαρμογή ενός προγράμματος, που θα βγάλει το λαϊκό κίνημα από το βουρκωμένο τέλμα, στο οποίο το έσπρωξαν δυνάμεις ξένες προς τα εθνικά συμφέροντα του Κυπριακού λαού και της εργατικής τάξης. Πού βρισκόμαστε σήμερα και πού πάμε; Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχήν.
Μέσα σε μία αποπνιχτική ατμόσφαιρα εθνικής καταπίεσης, με φιμωμένο το στόμα, με δεμένα τα χέρια, με το λαό γονατισμένο από τη χρεωκοπία, με τα αγροτικά χρέη να ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια λίρες, με τις πολεμικές βάσεις σε πλήρη οργασμό, ο πατριωτικός λαός της Κύπρου δεν είχε άλλη διέξοδο από του να πάρει το όπλο στο χέρι, να σηκώσει το αγωνιστικό μπαϊράκι της εθνικής επανάστασης, για να ξαναγράψει Σούλια και Μεσολόγγια, Αρκαδία και Μαραθώνες. Σ’ ένα τέτοιο αγώνα ποια είναι η φυσική τοποθέτηση του λαϊκού κινήματος; Σ’ ένα αγώνα ενάντια στο διεθνή ιμπεριαλισμό, στον ξένο καταχτητή και στις πολεμικές βάσεις; Ασφαλώς στην πρώτη γραμμή, ασφαλώς στην πρωτοπορία».
«Έχουμε στοιχεία που δείχνουν καθαρά πως η εντολή να μη μένουν οι μασκοφόροι ανενόχλητοι, αλλά να χτυπιούνται, ήταν πραγματική. Έτσι εξηγούνται τα τελευταία άτυχα και θλιβερά γεγονότα, που στοίχισαν τη ζωή μερικών παιδιών του λαού».
«Αδέλφια, η ΕΟΚΑ επανειλημμένα εδήλωσε πως είναι μόνο μία στρατιωτική οργάνωση με σκοπό το διώξιμο του καταχτητή. Από την άλλη η γραμμή του Μακαρίου αποδείχτηκε η ορθή, μαχητική προοδευτική γραμμή. Δεν είναι τώρα καιρός για κοινωνικοπολιτικές διαφορές. Όσοι συμφωνούμε πως ο αγώνας για αυτοδιάθεση θα πρέπει να ναι αδιάλλακτος κι όταν η ανάγκη το καλεί ο λαός μπορεί να προσφεύγει στα όπλα, όσοι συμφωνούμε πως η μονολιθική εθνική εμφάνιση της ηγεσίας ωφελεί τον αγώνα, όσοι ορκιζόμαστε πως δεν θα κοιμηθούμε μια ήσυχη νύχτα, αν δεν έχουμε αυτοδιάθεση, ας συσπειρωθούμε στην Οργάνωση Εθνικοφρόνων Αριστερών. Στον αριστερισμό μας έσπρωξε η αγάπη για τον άνθρωπο και για τη λευτεριά του. Στον αγώνα για μια τέτοια κατάχτηση κάθε θυσία είναι μικρή».
Ενώ στο φυλλάδιο της 11ης Μαρτίου 1958, η «Οργάνωση Αριστερών Εθνικοφρόνων» ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Είναι καιρός να βάλουμε τέρμα σ’ αυτή την αντεθνική, αντιμαρξιστική δράση της ηγεσίας μας. Καιρός να αποκαλύψουμε το βρωμερό περιεχόμενο τους, να τους καταγγείλουμε και να ενωθούμε με τον άλλο αγωνιζόμενο Κυπριακό λαό σ’ ένα ενιαίο μέτωπο πάλης. Έστω και τώρα την ύστερη στιγμή» (Τίτλος του φυλλαδίου: «Εμείς κι εκείνοι»).
Ο Άγγελος Κοτσώνης (1944) δεν είναι άγνωστος στο κυπριακό κοινό, απεναντίας, είναι γνωστότατος εδώ και δεκαετίες από τις εκπομπές του Ραδιοφώνου του ΡΙΚ ως παραγωγός, εκφωνητής, παρουσιαστής, συντονιστής συζητήσεων. Είναι γνωστός για τη δράση και δραστηριότητά του σε εθνικές, αθλητικές, πολιτιστικές και άλλες εκδηλώσεις στην Κύπρο και το εξωτερικό.
Ιδιαίτερη μνεία όμως πρέπει να γίνει στη ραδιοφωνική εκπομή του «Το Έπος της ΕΟΚΑ» μία επετειακή εβδομαδιαία εκπομπή για τα 40 χρόνια από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Άλλη αξιόλογη εκπομπή του ήταν η «Ραδιοφωνική Εφημερίδα«.
Τέλος μία άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή του έργου του Άγγελου Κοτσώνη είναι και η αγάπη του για τη ζωγραφική.
Έμεινε όμως γνωστός και ως ο «εκφωνητής του πολέμου» αφού διάβασε συνολικά 35 πολεμικά ανακοινωθέντα κατά τα δραματικά γεγονότα του Ιουλίου και του Αυγούστου του 1974.
Βυθοσκόπιο 