Αρχείο για Οκτώβριος, 2020
«Φιλελεύθερος», 04/01/2021
Κοτζιάς: Ο Κύπριος πολιτικός που ζήτησε την απομάκρυνσή μου
του Αλέκου Μιχαηλίδη
Το είχε προαναγγείλει πριν δύο περίπου μήνες στην εκπομπή «Προκλήσεις» του ΡΙΚ (29 Οκτωβρίου 2020) και στον δημοσιογράφο Ανδρέα Κημήτρη, ότι στο νέο του βιβλίο θα αποκάλυπτε ποιος Κύπριος πολιτικός ζήτησε την απομάκρυνσή του από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας. Ο Νίκος Κοτζιάς στο νεοεκδοθέν «Η λογική της λύσης» (Εκδόσεις Gutenberg 2020), που ασχολείται κυρίως με το Μακεδονικό Ζήτημα και τη Συμφωνία των Πρεσπών, καταγγέλλει αρχηγό μεγάλου κυπριακού κόμματος και επιβεβαιώνει ορισμένες φήμες που κυκλοφορούσαν τότε (2016-2017) για τις αντιδράσεις.
Στο βιβλίο υπάρχουν αναφορές στο Κυπριακό και στις διαπραγματεύσεις που έλαβε μέρος και ο ίδιος ως Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, αλλά και στη φιλοσοφία της δημιουργίας ενός κανονικού κράτους που θα τερμάτιζε τη Συνθήκη Εγγυήσεως και τη Συνθήκη Συμμαχίας του 1960. Ο Νίκος Κοτζιάς, που προκαλούσε τότε δυσφορία στους κύκλους της ενδοτικής γραμμής στο Κυπριακό, δεν «επέτρεψε» στην Τουρκία και στο κατοχικό καθεστώς να επιβάλουν μια συμφωνία βάσει της οποίας δεν θα αποχωρούσε ο τουρκικός στρατός, δεν θα τερματίζονταν οι εγγυήσεις. Μάλιστα, στη διάσκεψη της Γενεύης (Ιανουάριος 2017) συζητήθηκε για πρώτη φορά από το 1974 η κατάργηση των τουρκικών εγγυήσεων, συζήτηση που οδήγησε τελικά στην κατάρρευση των συνομιλιών εξαιτίας των παράλογων απαιτήσεων της Τουρκίας (διά στόματος Μεβλούτ Τσαβούσογλου) και του Μουσταφά Ακιντζί.
Γράφει, λοιπόν, ο Κοτζιάς στο «Η λογική της λύσης» (σελ. 443-444): «Δεν είναι τυχαίο ότι στο Κυπριακό το σλόγκαν που κυριαρχούσε στις συζητήσεις μέχρι το Κραν Μοντανά ήταν ότι ‘κάθε προηγούμενη διαπραγμάτευση ήταν και καλύτερη της επόμενης’. Ότι ‘κάθε νέα διαπραγμάτευση ξεκινά από χειρότερο σημείο’. Αναστροφή αυτής της πορείας έγινε στο Κραν Μοντανά, διότι εκεί η ελληνική διπλωματία κατάφερε να επιβάλει ως κεντρικό σημείο την αναγνώριση της θέσης ότι η Κύπρος πρέπει να γίνει φυσιολογικό κράτος, να καταργηθούν δε οι δύο Συνθήκες που συνόδευαν τη Συμφωνία της Ζυρίχης, δηλαδή εκείνης της λεγόμενης ‘Συμμαχίας’ και των ‘Εγγυήσεων’. Θέσεις που υιοθετήθηκαν από τον ίδιο τον ΓΓ του ΟΗΕ, προωθήθηκαν από την ελληνική διπλωματία όχι μόνο ενάντια στις τουρκικές ακρότητες και στις βρετανικές συμπεριφορές, αλλά και ενάντια σε τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της αντίληψης που είχε για μεγάλο χρονικό διάστημα κομμάτι της κυπριακής κυβέρνησης και του ΑΚΕΛ».
Ο πρώην ΥΠΕΞ και νυν επικεφαλής του κινήματος «Πράττω» δεν άφησε αναπάντητο αυτό που ο ίδιος είχε προαναγγείλει τον Οκτώβρη στο ΡΙΚ. Στην υποσημείωση της παραπάνω αναφοράς, στην ίδια σελίδα του βιβλίου, υπογραμμίζει: «Ο πρώτος που αντιλήφθηκε την αξία της νέας ελληνικής στρατηγικής στο Κυπριακό, πέραν ασφαλώς του ίδιου του Α. Τσίπρα, ήταν ο Κ. Καραμανλής και στη συνέχεια ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος. Δεν είχε τελειώσει η διαπραγμάτευση στη Γενεύη τον Γενάρη του 2017, είχα μετακινηθεί την ίδια μέρα στο Παρίσι (για τη Διεθνή Διάσκεψη για το Μεσανατολικό και το Παλαιστινιακό) και την επομένη στις Βρυξέλλες (για το Συμβούλιο ΥΠΕΞ) και ο Ά. Κυπριανού, Γραμματέας του ΑΚΕΛ (που συμπεριφερόταν στο θέμα σαν να ήταν συγκυβερνήτης της Ελλάδας), συνοδευόμενος από τον Γ. Κατρούγκαλο, έθεσε ζήτημα στον Τσίπρα, κατά τις πληροφορίες της εποχής, απομάκρυνσής μου από το Υπουργείο Εξωτερικών».
Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι διαπραγματεύσεις κατέρρευσαν λίγους μήνες μετά στο Κραν Μοντανά, ο Κοτζιάς αποχώρησε από το ΥΠΕΞ τον Οκτώβριο του 2018, ο Κατρούγκαλος διορίστηκε στη θέση του αν και δεν φαινόταν να είχε ανάλογη εμπειρία, ο Άντρος Κυπριανού παραμένει ΓΓ του ΑΚΕΛ και το Κυπριακό παραμένει άλυτο εξ υπαιτιότητας της κατοχικής Τουρκίας.
Η προετοιμασία του Ελληνικού Στρατού για τις επιχειρήσεις στην Πίνδο και Ήπειρο (1940-41)
Posted: 28 Οκτωβρίου, 2020 in ΑταξινόμηταΟ Στρ. Γρίβας στην 93η επέτειο του ολοκαυτώματος του Αρκαδίου (1959)
Posted: 27 Οκτωβρίου, 2020 in Χωρίς κατηγορίαΕτικέτες: Γρίβας
Σωτήρης Πετρίδης: «Ο Αγώνας για την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα»
Posted: 26 Οκτωβρίου, 2020 in ΑταξινόμηταΔιάλεξη του ΣΩΤΗΡΗ ΠΕΤΡΙΔΗ στην αίθουσα του βιβλιοπωλείου «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ», ΕΡΜΟΥ 61 και τίτλο «Ε.Ο.Κ.Α. – 63 χρόνια από την ίδρυσή της. Η συμμετοχή της νεολαίας στον Αγώνα του 1955-59» Πέμπτη 19 Aπριλίου 2018.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ: «Εξήντα χρόνια από τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου»
Posted: 24 Οκτωβρίου, 2020 in Αταξινόμητα1) Η πρώτη επιστολή του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ προς την ΚΕ του ΑΚΕΛ, στις 19/10/16
«Προς την ΚΕ του ΑΚΕΛ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Σύντροφοι,
Στο πλαίσιο της πολύχρονης συντροφικής σχέσης των κομμάτων μας στην πορεία των δεκαετιών και της ειλικρινούς πάντοτε τοποθέτησης του ΚΚΕ, απευθυνόμαστε σε εσάς με αυτήν την επιστολή ώστε να σας ενημερώσουμε για τις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στο Κυπριακό, υπό το πρίσμα και των νέων δεδομένων, και να γνωρίσετε εσείς πρώτοι τις απόψεις μας. Στην συνέχεια θα ενημερώσουμε και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις της Κύπρου με εξαίρεση τους φασίστες. Σύντροφοι, Πρώτα απ’ όλα εκτιμάμε ότι το άλυτο για 42 χρόνια πρόβλημα εισβολής – κατοχής έχει περάσει σήμερα σε νέα φάση όξυνσης λόγω των ιμπεριαλιστικών πολεμικών επιχειρήσεων στην περιοχή και των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων γύρω από τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, τους δρόμους διακίνησης εμπορευμάτων κ.ά. Τόσο Ελλάδα και Τουρκία, όσο και η Κύπρος έχουν εγκαταστημένες βάσεις, δηλαδή έχουν παραχωρήσει αμερικανονατοϊκές και βρετανικές στρατιωτικές βάσεις, που διαδραματίζουν και σήμερα αυξημένο ρόλο στην περιοχή, στις ιμπεριαλιστικές πολεμικές επιχειρήσεις. Οι εξελίξεις είναι πολύ επικίνδυνες. Οι ανταγωνισμοί οξύνονται και αφορούν το ποιοι ενεργειακοί σχεδιασμοί θα επικρατήσουν για την εκμετάλλευση και μεταφορά του κυπριακού φυσικού αερίου κι άλλων πηγών της νοτιοανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη.
Από συμβολική δράση του ΚΚΕ στην Θεσσαλονίκη ενάντια στο σχέδιο Αναν το 2004 Η κατάσταση περιπλέκεται από την προσέγγιση Τουρκίας – Ισραήλ, τους σχεδιασμούς της Ελλάδας και της Κύπρου με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Σε όλους αυτούς τους σχεδιασμούς εμπλέκονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι: DELEK, EXXON Mobil – QATAR PETROLEUM, ENI – TOTAL, STATOIL και CAIRN – DELEK – AVNER κ.ά. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι σε κάθε ιστορική φάση η πορεία του Κυπριακού προβλήματος συνδέεται με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και την αξιοποίηση της στρατηγικής γεωγραφικής θέσης της Κύπρου. Εχουν ιδιαίτερη ευθύνη οι αστικές τάξεις της Βρετανίας, της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Κύπρου στη δημιουργία, τη διατήρηση και την όξυνση του κυπριακού προβλήματος, όπως ισχυρή εμπλοκή και ευθύνες έχουν και οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Οι συστηματικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ για να επισπευσθούν οι συνομιλίες και να υπογραφεί συμφωνία, στοχεύουν στη δημιουργία τετελεσμένων, με στόχο να ανοίξει ο δρόμος για την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων του νησιού προς όφελος των συμφερόντων των αστικών τάξεων και των ευρωατλαντικών σχεδιασμών. Εχουν στόχο να αξιοποιηθεί η γεωστρατηγική θέση της Κύπρου στον ανταγωνισμό των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τη Ρωσία στις συνθήκες της όξυνσης των γενικότερων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που έχουν εκδηλωθεί στην περιοχή μας, στην οποία μαίνονται οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη. Στην πράξη, η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ όχι μόνο δεν οδήγησε στην εξασφάλιση ενιαίας κρατικής κυπριακής οντότητας προς όφελος συνολικά του λαού της, αλλά εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι είναι πρόσθετος παράγοντας δυσκολιών, διαψεύδοντας προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν αυτά τα χρόνια. Επιπλέον, παρά τους συμβιβασμούς της ελληνοκυπριακής πλευράς, η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή πλευρά ανακυκλώνουν επικίνδυνες θέσεις που διαιωνίζουν τις συνέπειες της εισβολής – κατοχής και προωθούν τη διχοτόμηση της Κύπρου. Υπάρχουν πολλές δηλώσεις, αλλά και επικίνδυνες ενέργειες, που με κατηγορηματικό τρόπο επιβεβαιώνουν αυτή μας την εκτίμηση. Συμπερασματικά, η ευφορία που καλλιεργείται για λύση στο Κυπριακό δεν πατάει σε πραγματική βάση. Τα προβλήματα που έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση, στη διαιώνιση του καθεστώτος της κατοχής, παραμένουν. Η πολιτική, που ακολουθεί η κυπριακή κυβέρνηση, κινείται στις ράγες της γραμμής που οδήγησε στο διχοτομικό σχέδιο ΑΝΑΝ, που δεν ήταν ούτε δίκαιο, ούτε βιώσιμο και η προώθησή του ενέπλεκε και τους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας σε νέες περιπέτειες. Οι προσδοκίες για δίκαιη και βιώσιμη λύση που καλλιεργούνται από την κυπριακή και την ελληνική κυβέρνηση δεν πηγάζουν από πραγματικά στοιχεία: Η ίδια η κοινή ανακοίνωση Αναστασιάδη – Ερογλου (Φλεβάρης 2014) και η βασική θέση για τα Δύο Συνιστώντα Κράτη, κινούνται στην κατεύθυνση συνομοσπονδιακής, διχοτομικής λύσης. Σ’αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιείται η Δικοινοτική – Διζωνική Ομοσπονδία, που προβάλλεται ως η καρδιά της λύσης του κυπριακού προβλήματος, για μια απαράδεκτη εξέλιξη συνομοσπονδιακής διχοτόμησης. Σημειώνουμε ότι από τη δεκαετία του ’60, μεθοδικά, σχεδιασμένα η τουρκική αστική τάξη προσπάθησε να δημιουργήσει τετελεσμένα για τη δημιουργία δύο κρατών, αξιοποιώντας τα προβλήματα της συμφωνίας Ζυρίχης – Λονδίνου, τη θέση για Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα, τη δράση εθνικιστικών δυνάμεων και από τις δύο πλευρές και πολύ περισσότερο το πραξικόπημα που οργανώθηκε στην Κύπρο με ευθύνη της χούντας στην Ελλάδα. Κατά τη δεκαετία του ’60, χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της συγκρότησης θυλάκων και μεταφέρθηκαν Τουρκοκύπριοι σε συγκεκριμένες περιοχές για τη διαμόρφωση εδαφικής τουρκοκυπριακής ζώνης, ενώ οι επιδιώξεις της Τουρκίας ολοκληρώθηκαν με την εισβολή και κατοχή, με τον «Αττίλα 1» και τον «Αττίλα 2», τον Ιούλη και τον Αύγουστο του 1974, αντίστοιχα. Μετά την εισβολή, το τουρκικό κράτος δούλεψε συστηματικά για να περάσει η θέση της Δικοινοτικής, Διζωνικής Ομοσπονδίας και πέτυχε να περιληφθεί η θέση αυτή – ως συμβιβασμός – στα υλικά των συνομιλιών ως βάση εκ μέρους τους, για διχοτομική, συνομοσπονδιακή λύση, δύο κρατών. Το ΚΚΕ αμέσως μετά την υπογραφή της Κοινής Ανακοίνωσης Αναστασιάδη – Ερογλου, το Φλεβάρη του 2014, συγκέντρωσε την προσοχή του στην κριτική στα «ΔΥΟ ΣΥΝΙΣΤΩΝΤΑ ΚΡΑΤΗ» που συνιστούν συνομοσπονδιακή, διχοτομική λύση. Κάθε Συνιστών Κράτος (στη βάση του κατάλοιπου των εξουσιών και στην πράξη πέρα από αυτό) θα έχει το δικό του σύνταγμα, τον δικό του κρατικό μηχανισμό, βουλή, κυβέρνηση και υπουργικό συμβούλιο, αστυνομία, σημαία και ύμνο, τον δικό του κρατικό προϋπολογισμό, τη δική του πολιτική για την Παιδεία, την Υγεία, τις συντάξεις κ.ά. Συνεπώς, ο ισχυρισμός ότι η «Δικοινοτική – Διζωνική Ομοσπονδία» με τα δύο Συνιστώντα Κράτη εξασφαλίζει μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα στο πλαίσιο του Ομόσπονδου κράτους, δεν έχει υπόσταση. Οι «ασφαλιστικές δικλίδες» που προβάλλονται μέσα από τις εξουσίες του Ομόσπονδου κράτους δεν μπορούν αντικειμενικά να λύσουν το πρόβλημα. Πολύ περισσότερο, που η Τουρκία κυριολεκτεί όταν μιλάει για «συνεταιρισμό δύο κρατών» και αναφέρει ότι το τουρκοκυπριακό κράτος θα είναι συνέχεια της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου». Στην πράξη, αποδεικνύεται πως μια θέση τακτικής, ένας «έσχατος συμβιβασμός» της ελληνοκυπριακής πλευράς, που οδήγησε στη θέση της Δικοινοτικής – Διζωνικής Ομοσπονδίας, μετατράπηκε στη συνέχεια σε θέση αρχής και θεμέλιο της λύσης για το Κυπριακό. Στα πλαίσια αυτά παρατηρείται η υποβάθμιση του διεθνούς χαρακτήρα του κυπριακού προβλήματος, ως προβλήματος εισβολής και κατοχής, της πρόταξης εσωτερικών (διακυβέρνηση κ.ά.), έναντι των διεθνών πτυχών (αποχώρηση κατοχικών στρατευμάτων, δικαιώματα επέμβασης άλλων κρατών, βρετανικές βάσεις κ.ά.). Ετσι η παραμονή της Κύπρου στην ΕΕ, η διατήρηση των βρετανικών βάσεων και των κατοχικών στρατιωτικών δυνάμεων, που συνδέονται με πιο δυσμενή διεθνή συσχετισμό ως προς την επίλυση του κυπριακού προβλήματος, θεωρούνται όλα τα χρόνια δεδομένα κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής των συνομιλιών. Το Σχέδιο Ανάν έκανε φανερό ότι το ζήτημα της κρατικής οργάνωσης (δύο κράτη) δεν αποτελεί στενά εσωτερική πτυχή, αλλά διαπλέκεται με ζητήματα που αφορούν στις διεθνείς πλευρές του κυπριακού προβλήματος, με εμπλοκή της ΕΕ και ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών. Η διχοτομική λύση του Κυπριακού συνιστά διεθνή ανησυχητική εξέλιξη, γιατί εκτός του ότι δεν εγγυάται βιώσιμη λύση υπέρ του λαού της Κύπρου, στην πράξη μπορεί να συνδεθεί με νέα όξυνση των αντιθέσεων στην Ανατολική Μεσόγειο με πολύ αρνητικές συνέπειες για τους λαούς στην περιοχή. Σύντροφοι, Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας παρακολουθεί, μελετάει και τοποθετείται με ευθύνη στο κυπριακό πρόβλημα. Εχει σημαντική συνεισφορά στην καταδίκη της τουρκικής εισβολής – κατοχής, στην ανάδειξη του διεθνούς χαρακτήρα του προβλήματος, στην εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης στην εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα της Κύπρου, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες ή Λατίνους. Το ΚΚΕ αντιπαλεύει τους αρνητικούς για τους λαούς σχεδιασμούς, που αναπτύσσονται στα πλαίσια και των ανταγωνισμών των αστικών τάξεων της Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου, όπως και με τον αρνητικό και επικίνδυνο ρόλο που έπαιξαν διαχρονικά και παίζουν ως σήμερα στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος οι ΗΠΑ, η Βρετανία, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Το ΚΚΕ συγκρούεται με τον αστικό εθνικισμό, που εκφράζει τα συμφέροντα και μόνο της αστικής τάξης. Το γεγονός ότι αστικά κόμματα και θύλακες του αστικού κράτους είχαν και έχουν κάθε συμφέρον να καλλιεργούν στους λαούς την εθνικιστική και σοβινιστική αντιπαράθεση και μίσος, ώστε να διευκολύνονται κάθε φορά οι δικοί τους σχεδιασμοί στο φόντο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ή σε άλλες περιπτώσεις καλλιεργούν τον αστικό κοσμοπολιτισμό, δεν πρέπει να αποπροσανατολίσει του λαούς. Και οι δύο αυτές επιλογές (διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος) υπηρετούν τελικά τη διχοτόμηση με συγκαλυμμένη ή ανοικτή μορφή. Το ΚΚΕ, πέρα από τα θέματα αρχής, έχει και ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς από τις αρχές της 10ετίας του ’50 το Κυπριακό συνδέθηκε στενά με την εξωτερική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων και είχε ως αποτέλεσμα με διάφορες μορφές, άμεσα και έμμεσα, να λειτουργεί ως παράγοντας επίδρασης και στις εσωτερικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Οι αντιθέσεις ανάμεσα στις κυβερνήσεις, αλλά και μέσα στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, οι όποιες συμμαχίες δημιουργούνται ευκαιριακά ή όχι, δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα και τη διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών. Σήμερα περισσότερο από πριν οδηγούν ταχύτατα στη διχοτόμηση και τη δημιουργία ουσιαστικά δύο κρατών, σχεδιασμός που υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια και απεφεύχθη προσωρινά το 2004 με την καταψήφιση του σχεδίου Ανάν που περιέκλειε αυτήν την εξέλιξη. Θυμίζουμε πως το ΚΚΕ ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη στην Ελλάδα που καταδίκασε αποφασιστικά και καθαρά το συνομοσπονδιακό, διχοτομικό σχέδιο Ανάν και στήριξε το ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο σχετικό δημοψήφισμα τον Απρίλη του 2004. Ηταν το μόνο κόμμα στο ελληνικό κοινοβούλιο που οργάνωσε κινητοποίηση κατά του σχεδίου αυτού και κάτω από τη δική του πίεση αποτράπηκε κοινό ανακοινωθέν υπέρ του σχεδίου Ανάν στη σύσκεψη υπό τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Το ΚΚΕ εξετάζει τις εξελίξεις με κριτήριο τα εργατικά, λαϊκά συμφέροντα και συγκεντρώνει την προσοχή του στα ενιαία συμφέροντα του εργαζόμενου λαού όλης της Κύπρου, στην αναγκαιότητα συντονισμού της πάλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της Κύπρου, της Τουρκίας και της Ελλάδας, στην αντιμετώπιση του καθεστώτος που προκάλεσε η εισβολή – κατοχή από τη σκοπιά της ταξικής πάλης στην προοπτική της απελευθέρωσης από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Συγκεκριμένα η θέση του ΚΚΕ για το Κυπριακό πρόβλημα καθορίζεται από τους ακόλουθους άξονες: Το Κυπριακό πρόβλημα είναι διεθνές πρόβλημα, εισβολής και κατοχής του Βορείου τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία. Εχει τη σφραγίδα της επέμβασης του ΝΑΤΟ και των γενικότερων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή. Ο διεθνής χαρακτήρας προκύπτει και από τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Τασσόμαστε υπέρ της αποχώρησης των κατοχικών και όλων των άλλων ξένων στρατιωτικών δυνάμεων από την Κύπρο και γενικότερα υποστηρίζουμε την εξάλειψη των συνεπειών της τουρκικής κατοχής, το σταμάτημα του εποικισμού, το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων στις εστίες τους και την αποχώρηση εποίκων παίρνοντας υπόψη κοινωνικά, ανθρωπιστικά κριτήρια. Υποστηρίζουμε το κλείσιμο των βρετανικών βάσεων και την κατάργηση του καθεστώτος που απολαμβάνουν τόσα χρόνια. Το ΚΚΕ θεωρεί πως η πάλη της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να κατευθύνεται στο στόχο για μια Κύπρο στην οποία αφέντης θα είναι ο λαός της, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Λατίνοι και Μαρωνίτες. Μια Κύπρο Ενιαία, Ανεξάρτητη, με Μία και Μόνη Κυριαρχία, μια Ιθαγένεια και Διεθνή Προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.
Για το ΚΚΕ Κύπρος Ενιαία σημαίνει:
— Ενιαία Κρατική Συγκρότηση: Ενα κράτος και όχι δύο κράτη.
— Δικαίωμα στην ελεύθερη διακίνηση, εγκατάσταση και διαμονή εργατικών – λαϊκών οικογενειών σε όλες τις περιοχές του νησιού, χωρίς όρους και δεσμεύσεις, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για Τουρκοκύπριους, Ελληνοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες, ή Λατίνους. — Εξασφάλιση των εργασιακών, ασφαλιστικών, κοινωνικών δικαιωμάτων χωρίς διακρίσεις, σεβασμό στο δικαίωμα να μιλούν τη γλώσσα τους, να μορφώνονται τα παιδιά τους, σεβασμό στις θρησκευτικές επιλογές και πολιτιστικές παραδόσεις.
— Στη βάση αυτή, η θέση του ΚΚΕ για Κύπρο Ενιαία αντιπαλεύει τον εθνικισμό και την γκετοποίηση που προκαλεί η «διζωνικότητα» και τα δύο συνιστώντα κράτη και εκφράζει την αναγκαιότητα της ενιαίας οργάνωσης και της κοινής πάλης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Αρμένιων, Λατίνων και Μαρωνιτών, ενάντια στην αστική τάξη, ενάντια στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ.
— Η σύγκρουση με την καπιταλιστική εκμετάλλευση και την αντιμετώπιση της επιθετικότητας του κεφαλαίου, η διεκδίκηση στόχων πάλης που υπηρετούν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, πολύ περισσότερο σήμερα στις σύνθετες συνθήκες των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των ιμπεριαλιστικών πολέμων στην περιοχή μας, απαιτούν αξιοποίηση της πείρας που έχει συγκεντρωθεί, ενίσχυση του προλεταριακού διεθνισμού και του συντονισμού της πάλης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Κύπρου και των άλλων χωρών της περιοχής.
— Συνολικά, η κοινή συντονισμένη πάλη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στην Τουρκία και άλλων λαών της περιοχής πρέπει να κατευθύνεται ενάντια στα μονοπώλια και το εκμεταλλευτικό σύστημα, για την εργατική, λαϊκή εξουσία και την κοινωνικοποίηση του πλούτου τους, για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τη διαμόρφωση των συνθηκών για διεθνείς σχέσεις που θα στηρίζονται στο αμοιβαίο όφελος. Αυτή είναι η βάση για ισότιμες οικονομικές σχέσεις προς όφελος των λαών διαφορετικών κρατικών οντοτήτων. Ελπίζουμε η επιστολή μας αυτή να διαφωτίζει αρκετά για τις θέσεις του ΚΚΕ σχετικά με τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Ανεξάρτητα από τις διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις, το ΚΚΕ θα συνεχίσει να συμβάλλει στην κοινή πάλη, στην ενδυνάμωση της φιλίας και της αλληλεγγύης ανάμεσα στον κυπριακό και τον ελληνικό λαό, στην κοινή δράση και την ανάπτυξη των σχέσεων των κομμάτων μας διμερώς και στο πλαίσιο του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.
Με συντροφικές ευχές για καλή δύναμη
Το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ»
2) Απαντητική επιστολή Π.Γ. ΑΚΕΛ προς την Κ.Ε. του ΚΚΕ για το Κυπριακό 7 Νοεμβρίου, 2016 Ανακοίνωση Το περασμένο Σάββατο, 5 Νοεμβρίου 2016, το Πολιτικό Γραφείο της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ απέστειλε απαντητική επιστολή προς την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ σχετικά με το Κυπριακό. Παρατίθεται η επιστολή:
«Αγαπητοί σύντροφοι, συντρόφισσες,
Στο πλαίσιο της συντροφικότητας και της ειλικρίνειας η οποία πρέπει να χαρακτηρίζει τις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων μας και με σεβασμό στο δικαίωμα του κάθε κόμματος να τοποθετείται όπως θεωρεί σωστό σε κάθε θέμα για το οποίο κρίνει ότι οφείλει να τοποθετηθεί, το Π.Γ. του ΑΚΕΛ σημειώνει τα εξής: Θεωρεί ότι η νέα θέση που σήμερα διατυπώνει το ΚΚΕ, ότι δηλαδή πρέπει να εγκαταλειφθεί, ο στρατηγικός στόχος της Ομοσπονδίας στην Κύπρο μεταξύ των δύο κοινοτήτων, το οποίο έχει υιοθετηθεί εδώ και 40 περίπου χρόνια (από τη συμφωνία υψηλού επιπέδου του 1977, μεταξύ Μακαρίου και Ντενκτάς) και προβλέπει για την εγκαθίδρυση μιας Δικοινοτικής, Διζωνικής, Ομόσπονδης δομής για μια επανενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία, είναι λανθασμένη γιατί κατά την άποψή μας δεν στηρίζεται σε μια ολοκληρωμένη και σε βάθος ανάλυση των παραμέτρων που συνθέτουν μέσα από μια ιστορική πορεία δεκαετιών, αυτό το οποίο ονομάζουμε κυπριακό πρόβλημα. Η συνειδητή υιοθέτηση από το ΑΚΕΛ και τον κυπριακό λαό του στόχου της Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας, ήταν αποτέλεσμα των νέων δεδομένων που δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα του πραξικοπήματος της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ και της τουρκικής εισβολής. Αυτά τα δεδομένα, το δίλημμα το οποίο έθεταν και συνεχίζουν να θέτουν μπροστά στον κυπριακό λαό στο σύνολό του δεν είναι αν θα έχουμε Ομοσπονδία ή ενιαίο κράτος, αλλά το δίλημμα Ομοσπονδία ή διχοτόμηση μέσω της μονιμοποίησης και της νομιμοποίησης σταδιακά των αποτελεσμάτων της εισβολής και του πολέμου με όλες τις καταστρεπτικές συνέπειες για τον κυπριακό λαό καθώς και για την ίδια την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή. Στη βάση του διεθνούς δικαίου η ομοσπονδοποίηση των κρατών συνιστά μόνο μετεξέλιξη της πολιτειακής τους δομής. Είναι προφανές ότι ουδέποτε το ΑΚΕΛ θα συναινούσε σε κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ή σε ρυθμίσεις που θα επέτρεπαν την προοπτική μελλοντικής απόσχισης. Ταυτόχρονα είναι το λιγότερο λανθασμένο να επιδιώκεται μετά από δεκαετίες διαπραγματεύσεων η συνολική αναθεώρηση του στρατηγικού στόχου της λύσης, εφόσον κάτι τέτοιο, δεδομένων των σημερινών διεθνών συσχετισμών, θα οδηγήσει αναπόδραστα στη διχοτόμηση, την πιο βέβαιη μορφή της συντήρησης του ιμπεριαλισμού στην Κύπρο. Με την πάροδο του χρόνου και δυστυχώς με αποφάσεις του ΕΔΑΔ χάνονται περιουσίες, συνεχίζει να συντελείται ο παράνομος εποικισμός των κατεχομένων, παιδιά και εγγόνια εποίκων γεννιούνται πλέον στην Κύπρο και ως εκ τούτου η δημογραφική αλλοίωση του νησιού εντείνεται. Αυτές οι νέες πραγματικότητες που συντελούνται καθημερινά επιδρούν καταλυτικά και δημιουργούν αρνητικά δεδομένα σε σχέση με τις διαχρονικές μας διεκδικήσεις στο περιουσιακό, το εδαφικό και τη δημογραφική δομή στην Κύπρο. Με ορατό τον κίνδυνο κάποια στιγμή να μην υπάρχει κάτι για να λύσουμε. Δεν μπορούμε να μη λαμβάνουμε υπόψη μας τις προσπάθειες που καταβάλλονται από την κυβέρνηση του Ερτογάν να ελέγξει πλήρως πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά την Τουρκοκυπριακή κοινότητα. Προς το παρόν υπάρχουν δυνάμεις ανάμεσα στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα που αντιστέκονται. Πιθανή αλλαγή της θέσης μας όχι μόνο θα τις απογοήτευε αλλά και θα τις αποδυνάμωνε σημαντικά. Προ του κινδύνου λοιπόν της κατάρρευσης των συνομιλιών για λύση του Κυπριακού, της διαιώνισης της διχοτόμησης και της παρουσίας του ιμπεριαλισμού στην Κύπρο μοναδική προσφερόμενη διέξοδος για τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της Κύπρου και του λαού μας είναι να εργαστούμε για την ομοσπονδοποίηση της Κύπρου, στη συμφωνημένη της μορφή. Η ονοματολογία δε των ομόσπονδων μονάδων που θα συναποτελούν το ομοσπονδιακό κράτος, είναι άνευ πραγματικής σημασίας ως προς τη μορφή της λύσης και τα δικαιώματα που θα απολαμβάνουν οι πολίτες. Αυτό εξάλλου το επιβεβαιώνει τόσο η επιστήμη όσο και η διεθνής πρακτική. Συγκεκριμένα, σε διαφορετικά ομοσπονδιακά κράτη συναντούμε διαφορετικά παραδείγματα ονοματολογίας (ΗΠΑ- πολιτείες/states, Ρωσία – Δημοκρατίες/Republics, Ελβετία – καντόνια). Μέσα στο πλαίσιο της νέας πολιτειακής δομής, όρος απαράβατος είναι όπως διασφαλιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες όλων των πολιτών και όπως δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την κοινή πάλη της εργατικής τάξης. Κάθε εύλογη ανησυχία για τη διασφάλιση και προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών όλων των πολιτών είναι και δική μας. Εκείνο όμως που θα κρίνει το χαρακτήρα του πολιτειακού σχήματος που βρίσκεται στο τραπέζι είναι το περιεχόμενο των ρυθμίσεων που συζητιούνται. Προφανής μας στόχευση είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή τους υπέρ του συνόλου των πολιτών, στη βάση των συγκλίσεων Χριστόφια-Ταλάτ. Καθώς επίσης και η προάσπιση όχι μόνο των ατομικών δικαιωμάτων αλλά και των συλλογικών δικαιωμάτων, κοινοτικών και εθνικών, που για την Αριστερά έχουν ιδιαίτερη σημασία. Δεδομένου ότι με τους σημερινούς διεθνείς συσχετισμούς η κατάληξη σε νέο στρατηγικό στόχο κρίνεται ανεδαφική, στοχεύουμε όπως με τις συνομιλίες επιτευχθούν βελτιώσεις και κάποιων ρυθμίσεων του 1960 (ασφάλεια – εγγυήσεις, λειτουργικότητα). Λαμβάνοντας υπόψη τα εγκλήματα που συντελέστηκαν σε βάρος του κυπριακού λαού και τα οποία μας οδήγησαν στο σημερινό στάτους κβο, υπενθυμίζουμε ότι ανέκαθεν, οι εκτιμήσεις του ΑΚΕΛ για το δοτό Σύνταγμα του 1960 ήταν αρνητικές ως προς το χωριστικό του χαρακτήρα, τη δυστοκία στη λήψη αποφάσεων και την ιμπεριαλιστική παρέμβαση και παρουσία τρίτων κρατών που θεσμοθετούσε. Ειδικότερα, οι ρυθμίσεις που περιλάμβανε αποτελούσαν τροχοπέδη στην ανάμιξη και αλληλεπίδραση των δύο κοινοτήτων στο νησί, τοποθετώντας την κοινή πάλη της εργατικής τάξης κυρίως σε εθνοτικούς πυλώνες. Ανάμεσα σε άλλα, η επιμονή μας σε διασταυρούμενη και σταθμισμένη ψήφο για την εκλογή του Προέδρου και Αντιπροέδρου του κράτους, ενισχύει την κουλτούρα της ενότητας του λαού μας και βελτιώνει το Σύνταγμα του 1960 στα συγκεκριμένα ζητήματα. Υπενθυμίζουμε ότι βασική έκφραση του αντιιμπεριαλιστικού μας αγώνα είναι η προσπάθειά μας για τερματισμό της Τουρκικής ΝΑΤΟϊκής παρουσίας στην Κύπρο – η οποία, παραμένει μία από τις πλέον στρατιωτικοποιημένες ζώνες στον κόσμο. Υπογραμμίζουμε μάλιστα ότι η έμπρακτη αντιιμπεριαλιστική στάση του ΑΚΕΛ επιβεβαιώνεται με την επίμονη και κατηγορηματική απόρριψη της ευρέως διαδεδομένης θέσης του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας για λύση με ΝΑΤΟϊκές εγγυήσεις και παρουσία στρατευμάτων. Αυτή μας η έντονη στάση οδήγησε σε επαναβεβαίωση του στόχου της αποστρατιωτικοποίησης και εγκατάλειψη της θέσης για ΝΑΤΟϊκές εγγυήσεις, κάτι που γίνεται πλέον αποδεκτό από όλους χάριν στην επιμονή του ΑΚΕΛ. Στόχος μας είναι η αποκατάσταση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας. Ταυτόχρονα, η επίλυση του Κυπριακού θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε από κοινού Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι στον αγώνα για τερματισμό της παρουσίας των βρετανικών στρατιωτικών βάσεων στην Κύπρο. Οφείλουμε επίσης να σημειώσουμε ότι κατά την άποψή μας, στην απόφαση του ΚΚΕ για αλλαγή της θέσης του στο κυπριακό, θα έπρεπε να συνυπολογιστεί ιδιαίτερα, το γεγονός ότι οι προοδευτικές δυνάμεις και στην Ελλάδα και στην Κύπρο με επικεφαλής τους κομμουνιστές, δώσαμε στο παρελθόν σκληρές μάχες για να κατοχυρωθεί η αρχή ότι στην διαχείριση του κυπριακού, κυρίαρχη θέση είναι αυτή που δημοκρατικά εκφράζεται από τον κυπριακό λαό και αυτήν πρέπει όλοι να υπερασπίζονται, ιδιαίτερα στα θέματα που έχουν να κάμουν με την πολιτειακή δομή του ανεξάρτητου και κυρίαρχου κυπριακού κράτους. Δυστυχώς αυτή η αρχή καταπατήθηκε από διάφορες φιλοϊμπεριαλιστικές κυβερνήσεις της Ελλάδας, οι οποίες ήθελαν να επιβάλουν εξελίξεις στην Κύπρο και τότε μόνο αυτή η αρχή επικράτησε, όταν το βάρος της καταστροφής και του ολέθρου του ‘74 ήταν πλέον ασήκωτο. Δεν έχουμε αμφιβολία ότι και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, δυνάμεις εθνικιστικές που ερωτοτροπούν με την διατήρηση του στάτους κβο και προτιμούν τη διχοτόμηση από την επανένωση στη βάση ενός έντιμου συμβιβασμού με την Τουρκοκυπριακή κοινότητα, θα αξιοποιήσουν αυτή την αλλαγή, όχι ασφαλώς προς την κατεύθυνση στην οποία δεν έχουμε αμφιβολία ότι είναι η επιδίωξη του ΚΚΕ. Θεωρούμε ότι πρέπει να είναι κοινή η δέσμευσή μας, ότι θα πάρουμε όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να διαχειριστούμε τις όποιες διαφωνίες μας στο πλαίσιο του συντροφικού και ειλικρινούς διαλόγου, με σεβασμό του ενός κόμματος προς το άλλο και με δεδομένο ότι έχουμε πολύ σημαντικά καθήκοντα να προωθήσουμε από κοινού, στα πλαίσια του διεθνούς κομμουνιστικού και αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος. Λυπούμαστε να παρατηρήσουμε ότι δηλώσεις κάποιων στελεχών του ΚΚΕ πρόσφατα, που αφορούν το ΑΚΕΛ, δεν κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση. Είναι και δική μας ειλικρινής πρόθεση, όσο εξαρτάται από εμάς να διαφυλάξουμε τις ιστορικές, συντροφικές σχέσεις αρχών, που διακρίνουν τις σχέσεις των κομμάτων μας διαχρονικά.
Το Πολιτικό Γραφείο της Κ.Ε. ΑΚΕΛ»
3) Η δεύτερη επιστολή – απάντηση του ΚΚΕ
«Αθήνα, 9 Νοέμβρη 2016
Προς την ΚΕ του ΑΚΕΛ
Αγαπητοί σύντροφοι,
Λάβαμε την επιστολή σας με ημερομηνία 4 Νοέμβρη 2016 και θεωρούμε απαραίτητο να θέσουμε υπόψη σας τα ακόλουθα ζητήματα. Την ώρα που επιχειρείται να κλείσει το Κυπριακό με διχοτομική λύση, όπως δείχνει η πορεία των συνομιλιών των κ. κ. Αναστασιάδη – Ακιντζί, θα λέγαμε ότι η βαθύτερη μελέτη και η αξιοποίηση των θέσεων του ΚΚΕ από το ΑΚΕΛ, άλλα κυπριακά και ελληνικά κόμματα μπορεί να συμβάλει, έστω αυτή τη στιγμή, στην παρεμπόδιση και αντιμετώπιση αρνητικών εξελίξεων, ταυτόχρονα με την ισχυροποίηση της πάλης για δίκαιη και βιώσιμη λύση στο κυπριακό πρόβλημα. Οι θέσεις του ΚΚΕ θέτουν βασικά στοιχεία των εξελίξεων στην περιοχή, ενημερώνοντας τους λαούς της Κύπρου και της Ελλάδας ότι προωθείται ένα νέο «σχέδιο Ανάν», το οποίο οδηγεί στη νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της τουρκικής εισβολής – κατοχής. Σας υπενθυμίζουμε ότι και το 2004, ήταν η σθεναρή στάση του ΚΚΕ που ανέλαβε πρωτοβουλία, συμβάλλοντας στην αποκάλυψη και τελική απόρριψη του «σχεδίου Ανάν» από τον ίδιο τον κυπριακό λαό, στο σχετικό δημοψήφισμα. Ο κίνδυνος της νομιμοποίησης και οριστικοποίησης της διχοτόμησης της Κύπρου είναι το κρίσιμο ζήτημα. Αυτό στην ουσία υιοθετείται στην κοινή ανακοίνωση Αναστασιάδη – Ερογλου της 11ης Φλεβάρη 2014, που είναι η βάση των συνομιλιών. Αναφέρεται συγκεκριμένα στα δύο Συνιστώντα Κράτη, τα οποία θα έχουν τα δικά τους σύνορα, το δικό τους Σύνταγμα, τις δικές τους κυβερνήσεις, Κοινοβούλια, ύμνους, τις δικές τους ξεχωριστές πολιτικές για την Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια κ.ά., που είναι παράγοντες διαίρεσης, διάσπασης του εργαζόμενου κυπριακού λαού, διατήρησης ή εισαγωγής νέων οικονομικο-κοινωνικών διακρίσεων στους όρους ζωής, παράγοντες ανταγωνισμού και όχι ενότητας Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων εργαζομένων. Αυτή η προοπτική βάζει τη σφραγίδα της στην προωθούμενη λύση και ακυρώνει την επανένωση του νησιού. Στη βάση αυτή, θεωρούμε τουλάχιστον άστοχη και εκτός τόπου και χρόνου την αναφορά σας στα παραδείγματα των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Ελβετίας ως παραδείγματα ομόσπονδων κρατικών οντοτήτων που μπορούν να αιτιολογήσουν την υποστήριξη ενός ομοσπονδιακού κράτους στην Κύπρο. Πολύ περισσότερο που σε καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις δεν υπήρχε πρόβλημα εισβολής – κατοχής. Τα παραδείγματα αυτά δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τις συνθήκες και την πορεία δημιουργίας του κυπριακού προβλήματος, που έχει τη δική του δραματική ιστορία, γεγονός που μπορείτε να δεχτείτε ξεκάθαρα, αντιμετωπίζοντας με μεγαλύτερη ψυχραιμία την αντικειμενική αυτή πραγματικότητα. Στην πράξη, η πολύχρονη ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κύπρο, η δράση εθνικιστικών δυνάμεων, το χουντικό πραξικόπημα με ευθύνη και της ελληνικής χούντας των συνταγματαρχών και την καθοδήγηση των ΗΠΑ, όπως και η τουρκική εισβολή – κατοχή διαμόρφωσαν το έδαφος για τις αρνητικές εξελίξεις. Αυτά επισπεύστηκαν στη συνέχεια με την αξιοποίηση των τετελεσμένων που προκάλεσε η δημιουργία του ψευδοκράτους, της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου», το 1983, το οποίο επιχειρείται να αποτελέσει σήμερα τη βάση του τουρκοκυπριακού «συνιστώντος κράτους». Η πείρα της διαιώνισης του κυπριακού προβλήματος 42 χρόνια μετά την εισβολή είναι στοιχείο που επιβάλλεται να προβληματίσει περισσότερο για τη μη κινητοποίηση του λαϊκού παράγοντα και την αναμονή λύσης από «τα πάνω», από ισχυρά καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ΝΑΤΟ – ΕΕ) που έχουν ευθύνη για τη δημιουργία και τη διαιώνιση του προβλήματος. Ο συμβιβασμός που είχε γίνει, ο «επώδυνος συμβιβασμός», για τον οποίο μίλησαν τόσο το ΑΚΕΛ, όσο και άλλα κόμματα στην Κύπρο και την Ελλάδα, που οδήγησε στη θέση για τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, που ήταν κυρίως θέση της αστικής τάξης της Τουρκίας και του τουρκοκυπριακού «κράτους» διαχρονικά, έφτασε να θεωρείται θέσφατο, θέση αρχής. Και μάλιστα, όχι μόνο αυτό, αλλά να εξελίσσεται, στην ουσία, σε διχοτομική λύση, σε δύο συνιστώντα κράτη. Στην πράξη, δεν πρόκειται για ομοσπονδία, όπως προβάλλεται προς τους Κύπριους εργαζόμενους, αλλά για μία συνομοσπονδία δύο κρατών, τα οποία, επαναλαμβάνουμε, θα έχουν το δικό τους κρατικό μηχανισμό, τα δικά τους όργανα, τη δική τους δηλαδή κυριαρχία, εσωτερική και εξωτερική πολιτική, ακυρώνοντας τις αρχές για μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα. Για τους λόγους αυτούς το ΚΚΕ, μελετώντας τις εξελίξεις και ιδιαίτερα τις οδυνηρές θέσεις του «σχεδίου Ανάν», το περιεχόμενο της κοινής ανακοίνωσης Αναστασιάδη – Ερογλου του 2014 για τα δύο συνιστώντα κράτη και τα θέματα που τέθηκαν κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διαπραγματεύσεων, αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά, δημόσια, να σας εξηγήσει τώρα, πριν είναι πολύ αργά, τη θέση του για τη δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία, την οποία και το ίδιο είχε υιοθετήσει, ως συμβιβασμό, εκδηλώνοντας έτσι και τη στήριξή του στο ΑΚΕΛ, και την οποία προσδιορίζει στις σημερινές συνθήκες μετά από βαθιά και εξονυχιστική μελέτη των εξελίξεων που συλλογικά συζήτησε η ΚΕ μας. Συγκεκριμένα, το κόμμα μας επιμένει ότι: Το κυπριακό πρόβλημα είναι διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής του βόρειου τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία, που φέρει τη σφραγίδα της επέμβασης του ΝΑΤΟ και των γενικότερων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή. Οτι απαιτείται η αποχώρηση των κατοχικών και των άλλων ξένων στρατιωτικών δυνάμεων, το κλείσιμο των βρετανικών βάσεων. Υπερασπίζεται τις αρχές για μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα, τοποθετείται συγκεκριμένα στο πρόβλημα των προσφύγων και των εποίκων. Οι αρχές αυτές αποτελούν το περιεχόμενο των θέσεων του ΚΚΕ για Κύπρο Ενιαία Ανεξάρτητη, που σημαίνει Ενιαία Κρατική Συγκρότηση, για ένα και όχι δύο κράτη, χωρίς εγγυητές και προστάτες, που προβλέπει δικαίωμα στην ελεύθερη διακίνηση, εγκατάσταση και διαμονή εργατικών – λαϊκών οικογενειών σε όλες τις περιοχές του νησιού, χωρίς όρους και δεσμεύσεις, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για Τουρκοκύπριους, Ελληνοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους ή Λατίνους. Εξασφάλιση των εργασιακών, ασφαλιστικών, κοινωνικών δικαιωμάτων χωρίς διακρίσεις, σεβασμό στο δικαίωμα να μιλούν τη γλώσσα τους, να μορφώνονται τα παιδιά τους, σεβασμό στις θρησκευτικές επιλογές και πολιτιστικές παραδόσεις. Αυτή η πρόταση αντιπαλεύει πραγματικά τον εθνικισμό, σέβεται (στην πράξη) τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, Ελληνοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμένιων και Λατίνων, στηρίζεται στο ταξικό συμφέρον της εργατικής τάξης της Κύπρου και ενισχύει την κοινή πάλη του εργαζόμενου λαού, σε αντίθεση με τη «διζωνικότητα» και την «γκετοποίηση» που περιέχεται στη λύση που προωθείται από την κυπριακή κυβέρνηση, με τη συνευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης, των ΗΠΑ, της ΕΕ. Στην Κύπρο, κατά τη διάρκεια της διαχείρισης της αστικής εξουσίας, έχουν γίνει και γίνονται πολύμορφες συμμαχίες μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της Κύπρου, με τη συμμετοχή και του κόμματός σας και είναι δική σας ευθύνη να κατονομάσετε και να τεκμηριώσετε ποιες εννοείτε εθνικιστικές δυνάμεις στη χώρα σας. Αυτό που θέλουμε να σημειώσουμε εμείς, είναι ότι η κατευθυνόμενη παραφιλολογία, που προσπαθεί να συνδέσει τις θέσεις του ΚΚΕ με την τροφοδότηση εθνικιστικών δυνάμεων, είναι τουλάχιστον αστεία και εκ του πονηρού. Ο κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει ότι ο εθνικισμός πλήττεται πραγματικά μόνο με την πολιτική που εναντιώνεται στο γκέτο και την περιχαράκωση, που διαμορφώνει η πολιτική των δύο κρατών, η οποία αναπαράγει κάθε λογής διακρίσεις και εμπόδια στην κοινή πάλη του κυπριακού λαού. Ασφαλώς ο κυπριακός λαός σηκώνει και θα σηκώσει το κύριο βάρος για τη λύση του κυπριακού προβλήματος και αυτός είναι που θα κληθεί να αποφασίσει. Επιβάλλεται, όμως, να πάρουμε υπόψη ότι το πρόβλημα είναι διεθνές και οι προεκτάσεις του αφορούν και τον ελληνικό λαό αλλά και τους άλλους λαούς της περιοχής. Πολύ περισσότερο που στο κυπριακό πρόβλημα εμπλέκονται οι ελληνικές κυβερνήσεις και γενικότερα οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας και συνεπώς το ΚΚΕ έχει υποχρέωση, όπως έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια, να τοποθετείται και να θέτει τις θέσεις του. Δεν διεκδικούμε τίποτα περισσότερο από το δικαίωμά μας να έχουμε τη δική μας άποψη για ζητήματα που σε τελευταία ανάλυση μας αφορούν όλους για να μην την πληρώσουν πάλι οι λαοί των χωρών μας και της περιοχής. Ηγνώμη μας είναι ότι η εξέταση ενός τόσο σύνθετου προβλήματος δεν χωράει αφορισμούς. Το ποιος κάνει ή όχι λάθος θα το δείξει η ίδια η πορεία των εξελίξεων. Το ΚΚΕ, πάντοτε, στη μεγάλη και ηρωική του διαδρομή, με υπευθυνότητα τοποθετείται. Οι εξελίξεις οι ίδιες και στο Κυπριακό και σε άλλα ζητήματα, μέχρι σήμερα έχουν επιβεβαιώσει τις προβλέψεις και θέσεις του ΚΚΕ.
Αγαπητοί σύντροφοι,
Διατηρούμε το δικαίωμα, πλέον, να δημοσιεύσουμε την επιστολή που σας αποστείλαμε στις 19/10/16 καθώς και τη σημερινή μας επιστολή, αφού και εσείς προχωρήσατε σε δημοσίευση της απάντησής σας στην επιστολή που σας αποστείλαμε στις 19/10/16. Τιμώντας τους αγώνες των χιλιάδων μελών του ΑΚΕΛ και της ΕΔΟΝ,
Συντροφικά,
Το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ».
Βυθοσκόπιο 